Weltenbummler
Het kan! Ik voel me een wereldburger! Een reiziger! Een Weltenbummler! Ik voel de vrijheid!
Ik ben met mijn eigen kind namelijk buiten geweest. In de barre en boze grote wereld... Sterker nog: het is me gelukt om naar het station te lopen en naar het buurdorp te reizen. Met de trein. Met een kinderwagen. En mijn kind erin. Zonder problemen.

Van tevoren wilde ik alles op internet opzoeken. Hoe kom ik het juiste perron op? Ik kon me geen lift herinneren en ook met mijn vouwfiets moest ik altijd de trap nemen. Kon dat eigenlijk wel, met een kinderwagen in de trein? Ik kon me niet herinneren ooit iemand met zo'n vehikel gezien te hebben. Bovendien: moet je daar een kaartje voor hebben? Voor een fiets moet je immers ook betalen. En hoe krijg ik die wagen de trein in?

Mijn zorgen vooraf blijken ongegrond: ik k�n het perron op (al is het een heel eind omlopen via de spoorwegovergang), ik k�n de trein in en uit (zelfs jongeren met oordoppen in helpen keurig en vrijwillig met het tillen van de wagen), ik hoef geen extra kaartje te kopen en het belangrijkste: Kindje Max slaapt door alles heen.

Zelfs als ik op de terugweg in de verkeerde trein stap en zonder tussenstop in Amsterdam beland. Als iemand nu van mij wil weten waar de liften zijn, heb ik daar het antwoord op. En ook op de vraag of je nog wel deel uitmaakt van deze aardbol met een kersvers kindje: ja!