Twee minuten stil

Het is 19.57 uur als ik bij vriendin M. op de parkeerplaats sta. Ik wil muntjes bijgooien om de parkeertijd te verlengen. "Nog even wachten!", roept een vrouw van middelbare leeftijd in een rode jas. Hoezo?

"Vanaf 20 uur is het goedkoper! De rest van de avond voor 2,60 Euro!". Ok, ik besluit te wachten. Uit een donkere auto stapt een meneer. "U moet nog even wachten, hoor!", roept de vrouw in rood al van veraf. "Hoezo?". Ze legt het opnieuw uit.

Nog twee auto's worden in de lege vakken gezet. Twee heren sluiten aan in de rij. Ook zij luisteren aandachtig naar haar uitleg.

Met z'n allen staan we stil. Te wachten. En te loeren naar de klok op de parkeermeter. Nog twee minuten. "En dan is twee minuten ineens wel erg lang", roept de mevrouw in rood nog.

Om 20.00 uur precies klinkt de eerste munt in de automaat.