Ik heb weer wat tijd gehad om het even wat rustiger aan te doen. Niet alleen in het weekend, maar ook donderdag en vrijdag al. En ik verbaas me over mijn eigen rust. Er heerst rust in mijn hoofd, terwijl het toch eigenlijk heel anders zou moeten zijn. Ik ben heel vatbaar voor het nieuws (dat is wel eens anders), vat alles heel snel, onthoud veel. Ik heb de hele weekendkrant zonder moeite van de voor- tot de achterpagina gelezen (dat is ook wel eens anders) en ik kan goed en geconcentreerd nadenken. Kan er nog een boek bijlezen en me buigen over de Nederlandse staatsinrichting (dat stond niet alleen in mijn stage-eindbeoordeling, maar uiteraard ook weer op mijn getuigschrift van dinsdag: "Ulrike doet er goed aan zich nog wat meer in de Nederlandse geschiedenis en staatsinrichting te verdiepen."). Bij deze: ik ben me er weer volop bewust van en ben daar alweer met veel plezier mee bezig.

En dat zijn dan ook de momenten waarop mij ook de mooie dingen opvallen. Dingen die ik zelf niet zo goed onder de knie heb. Het stuk in de Volkskrant over verzorgingstehuizen, het artikel over de zomer van Martin Sommer (leuke bijkomstigheid natuurlijk) of de column van Witteman in de nieuwe VARA-gids...ik lees het en ik denk: wat mooi. wat klopt het allemaal. wat ben ik het er mee eens. En: waarom kan ik dat eigenlijk niet zo opschrijven? Terwijl ik al in mijn hoofd had wat die ander daar geschreven heeft. En daar kan ik dan weer van balen en alleen maar denken: "toch maar weer leren, leren, leren (en oefenen, als dat helpt)".
Ik wil ook zo mooi schrijven, maar ik geloof dat ik daarvoor de weinige heldere en geestige momenten moet gaan benutten. En ik hoop maar dat dit er eentje was (misschien op zijn minst een beetje dan...). Ook al vind ik dat mensen op andere weblogs veel mooier en grappiger en leuker kunnen schrijven. Maar toch houd ik vol.

Oh, das ist ja schoen...da hoert man einfach mal so von netten Freunden aus Berlin, und das im Gaestebuch und dass, obwohl ich die deutschen Leser meiner Seite furchtbar vernachlaessigt habe....Asche auf mein Haupt...
Kurze Zusammenfassung meines gegenwaertigen Arbeitsalltags: der ist im Prinzip zu Ende, weil das Unternehmen pleite geht...Zum Glueck hab ich ab naechster Woche erstmal einen Job fuer zwei Tage, und ich hoffe, dass dabei nach einer Testphase von einem Monat mehr rausrollt... Das einzige was ein bisschen fehlt, ist Geld, und immer nur vom 'Mann' abhaengig sein, mag ich nicht...
Da muss ich wohl wieder frisch zur Tat und mein Weblog gleich wieder schnell verlassen. Viele Gruesse an die Hauptstadt (und Markus und Alex!!! ;-)

Ja, ik weet het, trouwe fans. Mijn vingers hebben weinig willen typen de laatste tijd. Ja, het is maar weer eens een ramp en dan nu waarschijnlijk gewoon echt afgelopen met het bedrijf. En hoe dat dan allemaal verder gaat met de financi�le kant, dat moet ik nog maar even afwachten. Helaas kan ik jullie weinig achtergrondinformatie leveren en ook geen links om door te klikken.
Ik ben blij dat ik in september bij de radio aan de slag kan, en ik ben vast van plan om daar helemaal wat van te maken. En het gaat lukken ook!!!
Dus, niet getreurd, gewoon verder op zoek. Maar ik baal wel.

Het is wel een leuk weekend, mijn ouders zijn op bezoek. En we hebben net een best lange fietstour achter de rug (eerder achter de kont, die doet me namelijk zeer). Onderweg nog op zoek geweest naar Paleis Soestdijk en Kasteel Drakensteyn. Staan wel op de kaart, maar op een of andere manier kun je natuurlijk bij beide niet komen.
Maar goed, het gaat wel goed met me. Dinsdag heb ik getuigschriftenuitreiking en ik hoop eigenlijk dat dat ook heel erg leuk wordt. Het wordt namelijk een stuk persoonlijker dan een 'gewone' buluitreiking. Ook met borrel en zo. En borrel is altijd goed.

Altijd de voelsprieten blijven uitsteken!

Ik had toch wel gelijk met de eer die ik mezelf toeschrijf. De post was nog niet online, toen ik door de redactie werd gebeld en gevraagd werd naar het nummer van de broer van Arjen Hilbers. (en het is inmiddels augustus!!!)...
Hihihi, toch achteraf nog wat extra stagepunten vragen...(werd me net aangeboden)...

En eigenlijk was het toch gewoon internet-research, hoor! Lieve redacteuren...

Hallo weblog-lezers.
Daar was ik weer. Na een zware week montage van de tweede aflevering Landrover. En na een hele gave avond met mijn studiegenoten (als van ouds) en twee camera's...(en veel hulp)...maar dat zei ik volgens mij al. Dit weekend hebben we Silke helpen verhuizen naar Amsterdam (naar een HEEL gaaf huis in de Pijp) en hebben daarna de boedelbak meteen gebruikt om naar Groningen te rijden om de laatste prulletjes op te halen...
Nou ik stond echt verbaasd: maar de hele boedelbak zat gewoon vol. Terwijl ik al die spullen al drie weken lang niet eens gemist had! Daaruit ging ik concluderen dat ik de hele zondag bezig zou zijn met het uitzoeken van al die prut en dat ik waarschijnlijk een HELEBOEL weg zou kunnen gooien. Nou, dat was dan ook zo. Met veel plezier heb ik in een radicale bui bijna al mijn studiespullen weggegooid (boeken natuurlijk niet, boeken gooi je NOOIT weg), maar wel de aantekeningen en de syllabi (waarvoor ik toch wel heel lang in de rij van de universiteits-repo had gestaan en ook veel geld had betaald, maar je kunt dat soort dingen gewoonweg niet eeuwig bewaren)...
Dus het was gisteren een en al weggooi-actie.

Daarnaast probeerden we plek te zoeken voor een aantal dingen in huis - bijvoorbeeld de extra matrassen. De poging ze gewoon onder ons bed te leggen, mislukte, dus moesten ze uiteindelijk naar de kelder. Nou ja, dan maar elke keer naar boven halen en naar beneden brengen. 't is niet anders. Helaas wonen we toch niet in een paleis.

Maar toch was het wel leuk en gezellig - spullen weggooien. Je ontdoen van allemaal rotzooi die je had bewaard om het bewaren...uiteindelijk weet je niet meer waar je het moet stallen en daarna komt het besef dat je het ook niet meer WILT stallen...

Voor de rest heb ik weinig nieuws beleefd in het weekend. Het was druk zat. Oh ja, en in Silkes huis in A'dam was het reuze gezellig, zoals Nederlanders dat zo mooi kunnen zeggen.

Volgend weekend komen mijn ouders op bezoek en gaan we fietsend de gooi- en vechtstreek verkennen. En heb ik getuigschriftenuitreiking...ook heel spannend...

Maar eerst nog de derde aflevering van Landrover. Het blijft spannend. En steeds meer het nieuws uit de regio gaan volgen om goed voorbereid te zijn voor begin september.

Oh ja, Arjen Hilbers wordt vandaag misschien vrijgelaten. Daarmee ben ik heel erg begaan omdat ik dat onderwerp in april op mijn stageredactie heb aangezwengeld (sorry dat ik mezelf eer aandoe, maar ja, je moet assertief zijn dezer dagen!).
Daar hebben we toen een goed onderwerp over gemaakt en naar aanleiding daarvan heeft Netwerk het overgenomen.
Nu pas is het ook in Nederland een echt hot item. Heeft toch wel lang geduurd, vond ik. Maar ik hoop gewoon dat alles goed gaat.

Sorry dat ik net een heleboel mensen met een rare afkorting heb opgescheept: 'pdoj' = postdoctorale opleiding journalistiek. Dat zijn mijn vrienden en we hadden weer erg veel lol (bij het maken van iets heel erg leuks, dat ik hier niet kan verraden, want voor sommigen moet het een verrassing blijven...).

Mensen, ik kom gewoon tijd tekort...leuke dingen met de pdoj opgenomen gisteravond en dat duurde nogal lang (en is ook nog lang niet af...).
Daarnaast: monteren!!! Maar wel hele leuke dingen. Een serie over de Landrover G4. De eerste aflevering is al geweest, de volgende is op zondag, om 16.25 (SBS). Dus kijken allemaal, hoor. Er zit hartstikke veel werk in en ik ben er best trots op. Ben nu alweer bezig met aflevering 3!
Dus, als jullie je al afvroegen waar ik in hemelsnaam uithang - nog steeds achter de computer (maar zonder 'blogger'). En voorlopig kom ik daar niet achter vandaan. Meer verhalen verplaats ik dus naar het weekend.

Jeetje, wat heet. Nu kan zelfs mijn weblog er niet meer omheen. Tweede dag aan het meer...en nog niet genoeg van de zon...maar het is toch wel EEEERRRRRRUUUUUGGGG heet...
en wie niet geloven wil dat er op vrijdag avond op Zandvoort niets te zien was, omdat je vanwege de mist je eigen hand nauwelijks kon zien...die heeft dan toch niet gelijk; het was namelijk echt een hele rare avond...de picknickmand hadden we helemaal meegenomen om uiteindelijk weer richting zon te rijden (die inmiddels was ondergegaan) en de avond besloten met een hamburger van de grote gele M en glaasjes ros� bij de chefkok thuis...(ook leuk, en vooral ook al voor de wijn bijzonder hard gelachen...). Echt een hele leuke avond. Het zijn toch de bizarre dingen die je onthoudt.

Jos heeft vandaag in Haarlem een fiets gekocht en is daarmee helemaal terug naar huis gefietst. Welgesproken iets van 50 km (en als je verkeerd rijdt, kom je nog later aan). Sinds ik gisteren naar het meertje heb gefietst, heb ik besloten dat ik de komende weken af en toe op de fiets naar Amsterdam zal gaan, aangezien ik toch niet meer aan hardlopen toekom...krijg nog HEEL veel werk de volgende weken...

En ik hoop stiekem dat er iemand ondanks de hitte vandaag om 16 uur zijn tv heeft aangezet (terwijl ik dat zelf dus ook niet heb gedaan). Morgen begin ik aan de tweede aflevering!

Ja, mensen. Sorry voor degenen die met smart elke dag op mijn weblog-aantekeningen wachten...Hier komt er weer een.

Ik ben weer wat positiever (en dat was ook weer hard nodig).
Ook al is het hier een aflopende zaak, ik ga nog wel een leuke serie afmaken (en dat is ook hartstikke leuk), maar vanaf september wil ik me dan toch ook HEEL graag op nieuws storten. Een groot deel van mijn hersens verlangt van mij dat ik daarmee bezig ben. En ik ben dus ontzettend blij dat ik daartoe de mogelijkheid krijg.

Ik word wel geplaagd door de hitte. Achter de montagecomputer zitten zonder airco is bij tijden toch echt wel moeilijk. En vreet vooral energie weg. Dus wie mij verkoeling via internet kan opsturen...heel graag. Vakantie is ook nog niet in zicht. Maar wat wil je, als je gewoon ook leuke banen wilt hebben. Dan moet je voornamelijk daar mee bezig zijn. Dan maar in het weekend naar het strand. Is ook altijd een leuk reportage-onderwerp. Vragen hoe vaak de mensen zich per minuut omdraaien om van beide kanten te bakken.

'Genieten van een dip' vind ik achteraf wat overdreven, maar vrouwen weten in ieder geval dat het gewoon bij het leven hoort. Anders was het ook wel dodelijk saai. Een mens moet af en toe iets te klagen hebben. Toch?

De discussie over dat vrouwen dingetjes van elkaar overnemen - tja... interessant. Ik geloof sowieso dat vrouwen in dat soort 'emotionele' dingen veel meer op elkaar lijken dan mannen. Die zullen altijd hun best blijven doen om het tonen van gevoelens te vermijden. Of ze worden gek van vrouwen die even in een dip zitten. Vrouwen kunnen van een dip genieten. Mannen denken dan meteen dat er iets heel erg mis is, en dat ze dan gelijk ziek naar de arts moeten omdat er iets met hun maag niet klopt. Dat er even in je hoofd iets een beetje chaotisch mag zijn, komt niet in hen op. Dat kan gewoon niet! Dat mag niet. Dan heb je een probleem.
(en dat mag ook weer niet, mannen met problemen!)

Wat een geweldig opbeurende berichten allemaal in mijn gastenboek. Daar wordt een mens blij van. Van al die druk en het perfectionisme word ik toch ook echt wel een keer gek. Aan de ene kant is het heel goed om zo te zijn, aan de andere kant zijn er mensen die in een keer ook wel teveel vergen: EN ondernemend zijn EN altijd blijven lachen EN altijd alles goed vinden EN overal meteen een oplossing voor bedenken EN verwachten dat je daarnaast nog gezond eet, hardloopt en er gezond uitziet....
sorry, maar daar kon ik de afgelopen week niet aan voldoen.
Nu gaat het iets beter, mede dankzij een zonnig weekend dat uiteindelijk ook weer heel leuk was. Daarnaast een beetje kleur in mijn gezicht gekregen, dus ik voel me gelijk een stuk mooier en aantrekkelijker. (en ik heb ergens gelezen dat dat de oorsprong is van alle tevredenheid en wederzijdse liefde en zo...)

Het is klote, klote, klote. Op het werk loopt niets zoals het zou moeten (en dat sloopt me het meest), thuis is de verhuizing in principe nog steeds niet afgelopen, ik zie mijn vriend nauwelijks (maar krijg wel hele leuke vriendinnen over de vloer), gedraag me al sinds drie dagen megachagrijnig en kan het ook niet van me afzetten...
Gisteren kwam ik er ook nog achter dat ik voor de serie die ik nu aan het monteren ben, banden met de verkeerde audiosporen had gekregen, zodat ik nu alleen maar de voice-over van een irritante engelse kerel in de computer kan laden, maar geen muziek of setnoise. Heb ik dus niet zoveel aan. Wordt alleen maar meer prutswerk als ik de audio van andere beelden daaronder moet zetten. Heb maar weer nieuwe banden aangevraagd, maar eigenlijk kan ik daar niet op zitten wachten.

Het is een stomme Nederlandse zin: maar ik voel me echt niet lekker in mijn vel.